Νεκρές Χελώνες από Πλαστικά

ΒΟΜΒΑ ΠΛΑΣΤΙΚΩΝ ΕΝΑΝΤΙΩΝ ΟΛΩΝ

Νεκρές Xελώνες από Πλαστικά στον Θερμαϊκό Κόλπο !

 

Αργά ή Γρήγορα θα έρθει και η δική μας η σειρά…

«Η καταστροφή της βιολογικής μας κληρονομιάς, θα είναι μεταξύ όλων των δεινών, αυτό που θα μας συγχωρέσουν λιγότερο οι απόγονοι μας «.

Έντουαρντ Ουίλσον

Όταν περπατάς στις ακτές του κόλπου της Θεσσαλονίκης, και συγκεκριμένα στη παραλία των Νέων Επιβατών, και συναντάς μια νεκρή ξεβρασμένη θαλάσσια χελώνα -ένα είδος σπάνιο και απειλούμενο με εξαφάνιση- και μετά από ένα περίπου χιλιόμετρο συναντάς άλλη μια νεκρή θαλάσσια χελώνα, ανάμεσα σε πλαστικά μπουκάλια και σκουπίδια, αναρωτιέσαι γιατί η τουριστική μας χώρα, που ούτως ή άλλως έχει συνηθίσει να πνίγονται κάθε μέρα πρόσφυγες στα νερά της, θεωρεί φυσικό να χάνονται και οι υπό εξαφάνιση χελώνες.

 

Ο βασικός λόγος είναι η αδιαφορία.

Τα σπάνια αυτά πλάσματα, που κανονικά ζούνε εκατό και βάλε χρόνια, πεθαίνουν πριν την ώρα τους και μαζικά τρώγοντας, χωρίς να το γνωρίζουν, πλαστικά σκουπίδια στη θάλασσα τα οποία παίρνουν ατυχώς για τροφή.

Τα πλαστικά αυτά, που χρειάζονται 1.000 χρόνια για να διαλυθούν, στοιβάζονται στον εντερικό τους σύστημα, το βουλώνουν και τα άτυχα ζώα πεθαίνουν είτε από ασιτία είτε από δηλητηρίαση. Γι’ αυτό, την επόμενη φορά που θα πετάξετε οτιδήποτε πλαστικό στο περιβάλλον, να θυμάστε πως είστε συνένοχοι σε μια μαζική δολοφονία αθώων πλασμάτων, όπως αυτές οι χελώνες.

Προσωπικά είμαι υπέρ της απαγόρευσης κάθε πλαστικού υλικού -μια πραγματική μάστιγα για την υγεία μας και το περιβάλλον- και την αντικατάσταση του από βιοδιασπώμενα οικολογικά, υλικά. Το Σαν Φραντσίσκο το έκανε ήδη. Γιατί όχι και η τουριστική Ελλάδα;

Υ.Γ. Ντροπή στις Δημοτικές Αρχές του Δήμου Θερμαϊκού, που έχει και «Γαλάζια Σημαία», να μην κάνει τίποτε γι’ αυτό το «φεστιβάλ πλαστικούρας» που κάνει πάρτι καθημερινά στις ακτές του, λίγα χιλιόμετρα από το κέντρο της Θεσσαλονίκης!

«Να αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Άμα δεν σωθεί, εγώ θα φταίω».

Νίκος Καζαντζάκης, Ασκητική 

Φωτογραφίες – Κείμενο: Γιώργος Στάμκος (stamkos@post.com)

Αίτημα για μια Ευρώπη για το Λαό – από το Λαό

ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΑ

Αίτημα για μια Ευρώπη για το Λαό – από το Λαό

Ποιο είναι το παρασκήνιο του αιτήματος αυτού;

Ογκίστ Κόβαλτσικ: Τι λέει ένας από τους επιζώντες του Άουσβιτς

Στις 13 Νοεμβρίου 2007, περισσότεροι από 30 επιζήσαντες από το στρατόπεδο εξόντωσης του Άουσβιτς και άλλα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης συναντήθηκαν στο Άουσβιτς, στο πλαίσιο ολοήμερου συνεδρίου. Αυτή η εξαιρετική ομάδα ανθρώπων, με βάση ένα μοναδικό ηθικό πιστεύω, αποφάσισαν να ασκήσουν την επιρροή τους στις συζητήσεις για το μέλλον της Ευρώπης. Σε μια σεμνή τελετή, μοιράστηκαν τα βιώματά τους από το παρελθόν και πρότειναν ένα σύνταγμα για μια «Ευρώπη για το Λαό, από το Λαό».

«Δεν είναι πολιτική εκστρατεία, αλλά ζήτημα ηθικής τάξης», λέει ο Ογκίστ Κόβαλτσικ, ιδρυτής του Auschwitz Hospice Foundation (Fundacja Hospicjum Oswiecim) και κύριος οργανωτής του συνεδρίου.

Για να διαβάσετε περισσότερα σχετικά με το συνέδριο στο Άουσβιτς, πατήστε εδώ.

Τι πρεσβεύει το σύνταγμα για μια «Ευρώπη για το Λαό, από το Λαό»;

Κεντρικό σημείο αυτού του μοναδικού εγγράφου είναι η προστασία της υγείας και της ζωής των Ευρωπαίων πολιτών από τα επιχειρηματικά συμφέροντα, των οποίων τα κέρδη, ύψους πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων, προέρχονται από την εμπορική εκμετάλλευση του ανθρώπινου σώματος. Ο κοινός παρονομαστής των συμφερόντων αυτών, που κατά κύριο λόγο περιλαμβάνουν τη βιομηχανία φαρμάκων και τη βιομηχανία γενετικά τροποποιημένων τροφίμων, είναι τα πατενταρισμένα προϊόντα που εξυπηρετούν τα συμφέροντα γιγάντιων ομάδων συμφερόντων σε βάρος της υγείας και της ζωής εκατομμυρίων ανθρώπων. Το σύνταγμα, επομένως, κάνει έκκληση για το δικαίωμα στην υγεία, το δικαίωμα στη ζωή, το δικαίωμα στην υγιεινή διατροφή, το δικαίωμα στο καθαρό περιβάλλον, το σεβασμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και την προστασία των κοινωνικών αξιών.

Για να διαβάσετε το πλήρες κείμενο του συντάγματος, πατήστε εδώ.

Τι καθιστά αναγκαία την πρωτοβουλία αυτή;

Η συζήτηση γύρω από τη Συνθήκη της Λισαβόνας λαμβάνει χώρα τη στιγμή που είναι ακόμη νωπές οι μαρτυρίες των επιζώντων του Άουσβιτς σχετικά με τις συνέπειες της αδιαφορίας για την ανθρώπινη ζωή και τις ανάγκες των ανθρώπων.

Υποτίθεται πως το οικοδόμημα της Ευρώπης θα στηριζόταν στις μνήμες του παρελθόντος και στη θεμελιώδη αρχή μιας Ευρώπης για το λαό, από το λαό. Όπως έχουν σήμερα τα πράγματα, ωστόσο, η αρχή αυτή παραβιάζεται ακόμη πιο τακτικά, και ο κόσμος κωφεύει όλο και περισσότερο στις μαρτυρίες των επιζώντων του Άουσβιτς για την πείνα και τη δυστυχία, την εξοντωτική δουλεία, τον πόλεμο και το μίσος, καθώς και τα άλλα εγκλήματα των Ναζί.

Όπως τεκμηριώνεται τώρα στο δικτυακό τόπο Profit-Over-Life, εκατοντάδες χιλιάδες άντρες και γυναίκες από όλη την Ευρώπη, αιχμάλωτοι σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, έχασαν τη ζωή τους ως υπόδουλοι εργάτες στη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμίου Πολέμου, στο όνομα της επιχειρηματικής απληστίας. Επιπροσθέτως, δεκάδες χιλιάδες απ’ αυτούς έχασαν τη ζωή τους σε ψευδοϊατρικά πειράματα, τα οποία γίνονταν στους κρατούμενους για την απόκτηση πατέντας για διάφορες φαρμακευτικές ουσίες για λογαριασμό του πετροχημικού καρτέλ της IG Farben, το οποίο συνιστούσαν η Bayer, η BASF, η Hoechst και άλλες εταιρείες. Ωστόσο, οι ιστορικοί διάδοχοι του καρτέλ της IG Farben συνεχίζουν σήμερα να απειλούν τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων – με πιο υπόγεια μέσα αυτή τη φορά.

Οι πολιτικοί μέτοχοι των οικονομικών ομάδων συμφερόντων που υποστηρίζουν τη φαρμακοβιομηχανία, όπως, για παράδειγμα, οι Τζορτζ Μπους και Νικολά Σαρκοζί, μας λένε τώρα να ετοιμαζόμαστε για πόλεμο και συζητούν ανοιχτά για έναν Γ΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Κατά συνέπεια, αν οι Ευρωπαίοι πολίτες θα έπρεπε κάποια στιγμή να απαιτήσουν το δικαίωμα στην υγεία, το δικαίωμα στη ζωή, το δικαίωμα στη φυσική διατροφή, το δικαίωμα για ένα υγιεινό περιβάλλον, το σεβασμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και την προστασία των κοινωνικών αξιών, αυτή η στιγμή είναι τώρα.

Naomi Klein

«Η Ελλάδα ζει το Δόγμα του Σοκ»

(Κι αυτό που χρειάζεται απαραίτητα είναι ένα Αντί-Δόγμα του Σοκ)

Γράφει ο Γιώργος Στάμκος (stamkos@post.com)

H Naomi Klein, γνωστή Καναδή ακτιβίστρια, δημοσιογράφος, συγγραφέας (No Logo, Shock Doctrine κ.α.), και “ιέρεια της αντιπαγκοσμιοποίησης”, δεν ήρθε για διακοπές στην Ελλάδα τον Μάιο του 2013. Αν και επισκέφτηκε πρώτη φορά την Ευρώπη επέλεξε να περάσει σχεδόν ένα μήνα στη Ελλάδα και όχι οπουδήποτε αλλού. Αποδεχόμενη την πρόσκληση όχι κάποιου επίσημου οργανισμού, πολιτικού κόμματος ή mainstream media, αλλά μιας αναρχοαυτόνομης ομάδας και του περιοδικού “Βαβυλωνία” που διοργάνωσαν φέτος το τέταρτο παγκόσμιο αντιεξουσιαστικό φεστιβάλ «B-Fest» (www.bfest.gr) στην Αθήνα, η Καναδή συγγραφέας ήρθε στην Ελλάδα όχι απλά για να συμμετάσχει ως βασική ομιλήτρια στο φεστιβάλ. Ήρθε για να δει από πρώτο χέρι την εφαρμογή, εδώ και τρία χρόνια, του “Δόγματος του Σοκ” σε μια χώρα της Ευρωζώνης, κάνοντας επιτόπια έρευνα για το επόμενο βιβλίο της, αλλά και για ένα ντοκιμαντέρ της με θέμα τη σύνδεση της οικονομικής με την οικολογική κρίση τονίζοντας ότι «η οικονομική κρίση χρησιμοποιείται πολύ ενεργά ως πρόσχημα για τη θυσία του περιβάλλοντος».

ΝΑΟΜΙ ΚLEIN Vs NAOMI CAΜPBELL

Όσο βρισκόταν στην Αθήνα η Naomi Klein δεν μπόρεσε να αποφύγει τα φώτα της δημοσιότητας. Συναντήθηκε με καλλιτέχνες, διανοούμενους και πολιτικούς της Αριστεράς, όπως ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος προηγουμένως, κατά την επίσημη επίσκεψή του στην Κροατία στα πλαίσια του 6ου Subversive Forum, όπου συμμετείχε και ο Σλοβένος φιλόσοφος Slavoj Zizek και ο Αμερικανός σκηνοθέτης Όλιβερ Στόουν, είχε κάνει την “γκάφα” να μπερδέψει τηλεοπτικά τη Naomi Klein με τη «γαζέλα» της πασαρέλας Ναόμι Κάμπελ, λέγοντας: «Στην Ελλάδα προσπάθησαν να εφαρμόσουν το Δόγμα του Σοκ, όπως είπε και η Ναόμι Κάμπελ», Η ίδια η Naomi Klein πάντως, όταν έμαθε για την “γκάφα” του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, απάντησε χαριτολογώντας ότι ίσως απογοητευτούν όσοι στην Ελλάδα περίμεναν να δουν τη Ναόμι Κάμπελ, αλλά τουλάχιστον η ίδια θα προσπαθήσει να μην απογοητεύσει όσους έρθουν να την ακούσουν…

Μιλώντας στο Β-FEST της Αθήνας στις 24 Μαίου 2013 η Naomi Klein ξεκαθάρισε πως “σήμερα οι Έλληνες ζουν την εφαρμογή του Δόγματος του Σοκ”. Η Καναδή συγγραφέας είπε πως αν ξαναέγραφε σήμερα το βιβλίο της Δόγμα του Σοκ’ “τότε θα υπήρχε ένα ειδικό κεφάλαιο για την Ελλάδα, ίσως για όλο τον ευρωπαϊκό νότο. Αλλά ο στόχος μου δεν ήταν το βιβλίο απλώς να καταγράψει την ιστορία, αλλά να γίνει ένα εργαλείο ώστε να μπορέσουμε να προβλέψουμε το επόμενο σοκ. Έτσι άλλωστε τελειώνει και το βιβλίο: ‘Πότε θα δούμε το επόμενο σοκ;’. Έχουμε ένα οικονομικό μοντέλο που δημιουργεί από μόνο του κρίσεις . Εάν έγραφα λοιπόν ένα βιβλίο τώρα θα ήταν για την Ελλάδα. Η κρίση εδώ χρησιμοποιήθηκε για να λεηλατήσουν την χώρα και να καταστρέψουν τα κοινωνικά κινήματα και τις κοινωνικές κατακτήσεις”.

ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΟΥ ΝΟΤΟΥ

Ο Στέλιος Κούλογλου, γνωστός Έλληνας δημοσιογράφος, δημιουργός του εναλλακτικού portal www.tvxs.gr και παρουσιαστής της πολύ πετυχημένης σειράς ντοκιμαντέρ ‘Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα’, που μεταδίδεται επί δύο δεκαετίες από την Κρατική Τηλεόραση, ήταν ένας από τους λίγους δημοσιογράφους που πήραν συνέντευξη τη Naomi Klein. Όταν τη ρώτησε σχετικά με τα αρνητικά στερεότυπα εναντίον των Ελλήνων, που μετέδωσαν τα τελευταία χρόνια τα Δυτικά Media, ότι δηλαδή είναι τεμπέληδες, έχουν πολλές μέρες άδεια κ.α. ενώ στην πραγματικότητα οι στατιστικές λένε το αντίθετο, εκείνη απάντησε: “Τα ακούσαμε και εμείς αυτά, εναντίον της Ελλάδας” απάντησε χαμογελώντας η Καναδή συγγραφέας. “Οι άνθρωποι γενικά είναι θλιμμένοι. Είναι στην κουλτούρα μας να γκρινιάζουμε γιατί δουλεύουμε πολύ χωρίς να παίρνουμε πίσω αυτά που θέλουμε. Ίσως είναι και λίγο σαδιστικό, μας άρεσε λίγο να βλέπουμε να τιμωρούνται οι χώρες της Μεσογείου με τον ήλιο τους, τις φυσικές τους ομορφιές και ένα διαφορετικό τρόπος ζωής! Αλλά τα στερεότυπα που επικράτησαν στις γερμανικές εφημερίδες για την Ελλάδα και τις χώρες του Νότου ήταν ξεκάθαρα ρατσιστικά. Είναι ταπεινωτικό να μιλάνε για εσένα έτσι”.

Ερωτόμενη από ίδιο δημοσιογράφο σχετικά με αν η άνοδος του Φασισμού και του Νεοναζισμού στην Ελλάδα της κρίσης ήταν αναμενόμενη, η Naomi Klein απάντησε: “Είμαστε σε πόλεμο”, εννοώντας φυσικά έναν ακήρυκτο οικονομικό πόλεμο, “Και σε κάθε πόλεμο υπάρχει οργή. Δικαιολογημένη οργή αφού ο κόσμος είδε να λεηλατείται ο τόπος του μπροστά στα μάτια του. Το ερώτημα είναι που θα εκφραστεί αυτή η οργή, όχι με εκδικητικό τρόπο ή σε προσωπικό επίπεδο. Αλλά απέναντι σε εκείνο το σύστημα που καθιέρωσε την απληστία. Όμως βλέπουμε ότι ακόμη και τώρα προσπαθεί το σύστημα να στρέψει την οργή στους πιο ευάλωτους… Εδώ στην Ελλάδα είναι ο μετανάστης που θέλει τη δουλειά σου. Να διοχετεύσουν την οργή στους πιο ευάλωτους ώστε να τη γλιτώσουν αυτοί που πραγματικά ευθύνονται. Η κρίση βοηθά τις ελίτ να την αξιοποιήσουν και να επωφεληθούν από αυτήν. Η άνοδος του Φασισμού δεν είναι απλά αναμενόμενη. Την είχαν προβλέψει! Αυτή είναι η ιστορία της Ευρώπης. Είναι το μάθημα που θα έπρεπε να πάρουμε από τον Α Παγκόσμιο Πόλεμο και τη συνθήκη ειρήνης στις Βερσαλίες: «Η εκδικητικότητα δε θα κάνει καλό». Η ταπείνωση της Γερμανίας λειτούργησε ως μπούμεραγκ, με τα γνωστά αποτελέσματα.
Αυτό με εκνευρίζει περισσότερο: Η Σχολή του Σικάγου με τις μειώσεις και τις περικοπές ενισχύει τον Φασισμό – κάτι που έγινε ολοφάνερα στην Ελλάδα”.

ΚΑΝΤΕ ΚΑΤΙ!

Πολιορκούμενη στενά από τα ελληνικά mainstream media για να τους δώσει συνεντεύξεις, η Καναδή ακτιβίστρια δεν έκρυψε την καχυποψία της για τον τρόπο λειτουργίας τους, που κάθε άλλος παρά σωστός είναι: “Στην Ελλάδα τα κυρίαρχα media βοηθούν στη διασπορά ενός είδους τρομοκρατίας στο λαό, δηλαδή ότι αν είναι ανυπάκουοι και αντιδράσουν στα μέτρα λιτότητας τότε θα έρθει η ‘Αποκάλυψη’”.

Τελικά η Naomi Klein υπέκυψε στον πειρασμό να δώσει μια συνέντευξη στην εκπομπή “Νέοι Φάκελοι” του τηλεοπτικού σταθμού ΣΚΑΙ, την οποία και παρακολούθησαν πάνω από ένα εκατομμύριο τηλεθεατές. “Υπάρχει οικονομική κρίση στην Ελλάδα σίγουρα”, παραδέχθηκε στην τηλεοπτική της συνέντευξη η Klein, “αλλά υπάρχει όμως και δημοκρατική κρίση. Οι Έλληνες χάνουν την πίστη τους στην δημοκρατία και τους περνούν το μήνυμα ότι ‘δεν υπάρχει άλλη επιλογή‘. Θέλουν να μείνουν στο Ευρώ γιατί φοβούνται τόσο πολύ αυτό που υπάρχει στην άλλη μεριά. Ότι η εναλλακτική λύση είναι χειρότερη… Αυτό που έχει συμβεί είναι ότι η συμμετοχή σας Ευρωζώνη έχει γίνει μία φυλακή για τους ανθρώπους χωρίς να το καταλάβουν. Γίνανε μέλη της Ένωσης τις καλές εποχές και δεν συνειδητοποίησαν ότι παρέδωσαν εθνική κυριαρχία, παρέδωσαν τη δύναμη να μπορούν να επηρεάσουν την οικονομία τους».

Στην ερώτηση αν υπάρχει εναλλακτική λύση κι αν οι Έλληνες έχουν επιλογές η Naomi Klein απάντησε: «Επαναδιαπραγματευθείτε τους όρους του χρέους σας. Βγείτε από την Ευρωζώνη μαζί με άλλες χώρες του Νότου, σαν ένα μπλοκ. Ξεκινήστε μια νέα Ένωση. Κάντε κάτι!». Ενώ η Καναδή συγγραφέας δεν απέφυγε να αναφερθεί και στην Αριστερά τονίζοντας ότι «έχει υπάρξει αποτυχία και στην Αριστερά να αρθρώσει μία αξιόπιστη εναλλακτική λύση, που θα εμπνεύσει τον κόσμο, που θα είναι το όραμα για μια οικονομία που θα υπηρετεί γνήσια τους ανθρώπους, που δε θα θυσιάζει το περιβάλλον, που θα είναι βιώσιμη και σταθερή. Η Αριστερά δεν έχει υπάρξει αρκετά οραματίστρια. Είναι τεράστια ηθική ευθύνη της να δείξει στους ανθρώπους ότι υπάρχει ένας άλλος δρόμος, ότι υπάρχει ελπίδα και ότι είναι αξιόπιστη. Γιατί βλέπουμε την αύξηση νεοφασιστικών δυνάμεων να αναπληρώνουν αυτό το κενό και να απαντούν στο αίσθημα αδυναμίας των ανθρώπων με έναν τρομακτικό τρόπο. Οπότε είναι στιγμή μεγάλης ευθύνης για την Αριστερά σε αυτή τη χώρα».

ΚΑΝΑΔΟΙ ΚΟΝΚΙΣΤΑΔΟΡΕΣ ΣΤΗ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ

Για τη Naomi Klein η σημερινή Ελλάδα -”η τελευταία σοβιετική οικονομία της Ευρώπης”, όπως την αποκαλούν οι νεοφιλελεύθεροι οπαδοί της Σχολής του Σικάγο- είναι ένα τέλειο “πειραματόζωο” πάνω στο οποίο εφαρμόζεται το “Δόγμα του Σοκ”, που ισοπεδώνει προς τα κάτω την κοινωνία, εξαφανίζει τη μεσαία τάξη, απορρυθμίζει τις εργασιακές σχέσεις και τις κοινωνικές κατακτήσεις, οδηγώντας σε μαζικές ιδιωτικοποιήσεις και ξεπούλημα του φυσικού πλούτου της χώρας σε τιμές ευκαιρίας. “Δεν κάνεις ιδιωτικοποιήσεις σε περίοδο ύφεσης”, υποστηρίζει η Καναδή συγγραφέας. “Είναι κανόνας αυτός. Δεν θα πετύχεις ποτέ την καλύτερη συμφωνία αλλά τη χειρότερη. Είναι πολύ λίγοι αυτοί που πραγματικά ενδιαφέρονται για την ελληνική οικονομία. Θα βγείτε χαμένοι. Όσοι έρθουν θα επιβάλλουν τους όρους τους γιατί απλά δεν έχει η ελληνική κυβέρνηση την δυνατότητα να θέσει τους δικούς της”.

Για να μελετήσει από κοντά τις καταστροφικές επιπτώσεις των ιδιωτικοποιήσεων και των ξένων επενδύσεων πάνω στο φυσικό περιβάλλον η Naomi Klein, μετά την Αθήνα, επισκέφτηκε τη Θεσσαλονίκη, προσκεκλημένη από την αναρχοαυτόνομη ομάδα που έχει δημιουργήσει τον ελεύθερο κοινωνικό χώρο Mikropolis. Στη Θεσσαλονίκη πρόκειται σύντομα να ιδιωτικοποιηθεί η δημόσια επιχείρηση του νερού (ΕΥΑΘ), ενώ στη γειτονική Χαλκιδική λαμβάνει χώρα μια φαραωνικού μεγέθους επένδυση, ύψους ενός δισεκατομμυρίου ευρώ, πάνω στην εξόρυξη χρυσού και χαλκού πίσω από την οποία βρίσκεται η καναδική εταιρεία ELDORADO GOLDS. Ερεθισμένη κι από το γεγονός πως μια μεγάλη εταιρεία της πατρίδας της είναι υπεύθυνη για την επερχόμενη λεηλασία του φυσικού πλούτου και της καταστροφής μιας από τις ομορφότερες περιοχές της Ελλάδας, η Naomi Klein ταξίδεψε και έμεινε για αρκετές μέρες στη Χαλκιδική κάνοντας επιτόπια έρευνα πάνω στις περιβαλλοντικές επιπτώσεις του εξορυκτικού σχεδίου αλλά και πάνω στην αντίσταση των τοπικών κοινωνιών. “Πρώτη φορά στη ζωή μου αισθάνθηκα ντροπή επειδή είμαι Καναδή”, είπε όταν μετά από μία βδομάδα επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη από τα ορεινά χωριά της βορειοανατολικής Χαλκιδικής. Μια βδομάδα είναι βέβαια αρκετή για να συνειδητοποιήσει κανείς πόσα δεν ξέρει και η “ιέρεια της αντιπαγκοσμιοποίησης” συνειδητοποίησε το μέγεθος της άγνοιας της, παρά το γεγονός πως παρακολουθούσε από πριν την εξέλιξη της συγκεκριμένης ιστορίας μέσα από τα Media. Ήταν όμως γι΄ αυτή ένα μεγάλο σοκ η πολυάριθμη παρουσία αστυνομικών και ιδιωτικής ασφάλειας στην περιοχή της Χαλκιδικής, όπου γίνεται η εξορυκτική διαδικασία: “Το συνεργείο μας το σταμάτησαν σε δημόσιο δρόμο, μας ζήτησαν ονόματα και διαβατήρια και μας ανέκριναν για 40 λεπτά. Το μόνο αντίστοιχο που έχω δει ήταν στη Λωρίδα της Γάζας”. Σημείωσε ότι το σημαντικό στη Χαλκιδική είναι ότι οι κάτοικοι που αντιδρούν στα μεταλλεία χρυσού παλεύουν για τις ζωές τους, όχι για τα δέντρα μόνο. Για τη Naomi Klein αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα, έχει συμβεί και σε άλλες χώρες και είναι μια κατάσταση αποικιοκρατικής λεηλασίας, όπου δεν απειλούνται μόνον οι άνθρωποι, αλλά και το περιβάλλον: “Δεν θυσιάζονται μόνον ολόκληρες κοινωνίες στο όνομα της ανάπτυξης, αλλά και καταστρέφεται η φύση στο όνομα της οικονομίας της κρίσης”.

Επιστρέφοντας από το πολυήμερο ταξίδι της στη βορειοανατολική Χαλκιδική, όπου είχε την ευκαιρία να δει επιτόπου την κατάσταση, να μιλήσει με ειδικούς, αλλά και με τους απλούς κατοίκους και τις ντόπιες κοινότητες που αντιστέκονται στα φιλόδοξα σχέδια της ELDORADO GOLDS για εξόρυξη χρυσού, η Καναδή συγγραφέας διαπίστωσε πως στη Χαλκιδική συγκρούονται ουσιαστικά δύο κόσμοι. Από τη μία είναι εκείνοι που πιστεύουν πως ο εξωτερικός παράγοντας, δηλαδή οι ξένες επενδύσεις, μέσω των θέσεων εργασίας που δημιουργούν, αποτελούν τη λύση για την έξοδο από την οικονομική κρίση. Από την άλλη είναι εκείνοι που πιστεύουν πως ο πλούτος υπάρχει ήδη στην περιοχή και δεν είναι άλλος από το έδαφος, το καθαρό νερό, η φύση, οι γνώσεις και οι ικανότητες. Αυτό που χρειάζεται είναι απλά να αξιοποιήσουν τα αγροτικά προϊόντα, τη δασοκομία, την αλιεία, τον τουρισμό και τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας για να παράγουν συνεχώς πλούτο, έναν αειφόρο πλούτο που θα βασίζεται στην ίδια τη ζωή. “Όμως η επένδυση των Καναδών ‘κονκισταδόρων’ προχωράει”, παραδέχθηκε με πικρία η Naomi Klein, “χάρη στην κρατική καταστολή των αντιδράσεων. Πλέον οι πολυεθνικές εταιρίες έχουν ως λομπίστες τους τις εθνικές κυβερνήσεις”.

ΑΝΤΙΔΟΓΜΑ ΣΟΚ

Ένας από τους τελευταίους σταθμούς του ταξιδιού της Naomi Klein στην Ελλάδα ήταν το εργοστάσιο της ΒΙΟ.ΜΕ (Βιομηχανική Μεταλλευτική) στη Θεσσαλονίκη, όπου και τη συναντήσαμε το βράδυ της Τρίτης 4 Ιουνίου. Η ΒΙΟ.ΜΕ θα ήταν ένα από τα δεκάδες εργοστάσια στην Ελλάδα, που έχουν κλείσει τα τελευταία τρία χρόνια της κρίσης, αν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι δεν αναλάμβαναν να το επαναλειτουργήσουν. Με σύνθημα “Δεν μπορείτε εσείς; Μπορούμε εμείς” οι 70 εργαζόμενοι της ΒΙΟ.ΜΕ., όταν πριν ένα χρόνο οι ιδιοκτήτες χρεοκόπησαν, άναψαν μόνοι τους τις μηχανές δημιουργώντας έτσι το πρώτο αυτοδιαχειριζόμενο εργοστάσιο στην Ελλάδα. Αυτή η πρωτοβουλία και ο αγώνας των εργαζομένων της ΒΙΟ.ΜΕ. προσέλκυσε το ενδιαφέρον αρκετών ελληνικών και ξένων Media και η Καναδή συγγραφέας ήταν από τους πρώτους διάσημους που έστειλαν επιστολές συμπαράστασης. Είχε μάλιστα υποσχεθεί στον εαυτό της, όταν θα ερχόταν στην Ελλάδα, να επισκεπτόταν και να γνώριζε από κοντά αυτούς του μαχητικούς εργαζόμενους.

Το βράδυ της 4ης Ιουνίου η Νaomi Klein βρισκόταν πράγματι στη ΒΙΟ.ΜΕ. και μιλούσε σε ένα ακροατήριο περίπου πεντακοσίων ατόμων για το θέμα “Οι Προοπτικές της Αυτοδιαχείρισης”, που ήταν ουσιαστικά η αφορμή για να εκθέσει τις απόψεις της για την κρίση στην Ελλάδα, και την κρίση του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού που, κατά τη γνώμη της, βρίσκεται σε πορεία σύγκρουσης με το περιβάλλον και την ίδια τη ζωή: «Ο νεοφιλελευθερισμός μάς έμαθε πώς να αγοράζουμε και να κάνουμε πολέμους, αλλά όχι πώς να χτίζουμε. Στην πραγματικότητα έχουμε ξεχάσει πώς να κτίζουμε και αυτό πρέπει να κάνουμε τώρα, να μάθουμε ξανά ο ένας στον άλλο πώς να χτίζει».

Αναφερόμενη στην πρωτοβουλία των εργαζομένων στη ΒΙΟ.ΜΕ., επεσήμανε ότι αυτό το εγχείρημα έχει γίνει γνωστό στα κινήματα αντίστασης παγκοσμίως. Πρόσθεσε ότι «στις κρίσεις, αντί να γινόμαστε φοβισμένα παιδιά και να δίνουμε όλη τη δύναμη στις ελίτ, όπως μας κάνει να πράττουμε το ‘Δόγμα του Σοκ’, μπορούμε να ωριμάσουμε και μάλιστα πιο γρήγορα από ό,τι φανταζόμαστε. Πρέπει να διεκδικήσουμε εξουσία για εμάς και τις κοινότητές μας. Αυτή είναι η εναλλακτική στο δόγμα του σοκ και αυτό γίνεται και εδώ στη ΒΙΟ.ΜΕ. Όπου οι εργαζόμενοι κατάλαβαν ότι δεν χρειάζονται αφεντικά για να παράγουν πλούτο και να συντηρήσουν τις οικογένειές τους. Αυτό το παράδειγμα πρέπει να το βγάλουμε προς τα έξω, γιατί χιλιάδες επιχειρήσεις στην Ελλάδα κλείνουν με την κρίση».

Στην ερώτηση για το αν υπάρχει τρόπος αντίστασης η Καναδή συγγραφέας απάντησε πως «η αντίσταση σήμερα δεν είναι απλώς να λέμε όχι. Το απλό “όχι” είναι φθηνό. Οι άνθρωποι δεν δέχονται όσα συμβαίνουν, επειδή έχουν πειστεί ότι είναι σωστά, αλλά επειδή τρομοκρατούνται από τη λογική ότι δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς. Άρα, πρέπει να συνεχίσουμε να λέμε όχι, αλλά ταυτόχρονα να προσφέρουμε μια σειρά συγκεκριμένων και πραγματικών εναλλακτικών, στις οποίες οι άνθρωποι θα μπορούν να πουν «ναι», για να σπάσει η ύπνωση. Αυτό δημιουργεί μια καθοριστική ευκαιρία για την Αριστερά στην Ελλάδα, που πρέπει να στείλει ένα αυθεντικό μήνυμα ελπίδας».

Αρπάζοντας την ευκαιρία να μιλήσουμε από κοντά τη ρωτήσαμε τι πρέπει να κάνουν οι χώρες των Βαλκανίων για να αντιμετωπίσουν την οικονομική κρίση. “Μου φαίνεται απίστευτο”, απάντησε, “ότι οι χώρες της νοτιοανατολικής Ευρώπης δεν έχουν ακόμη συνεργαστεί για ν’ αντιμετωπίσουν από κοινού την ιδέα ότι δεν υπάρχει εναλλακτική στην αυστηρή λιτότητα. Δεν ξέρω ποια είναι η ιδανική εναλλακτική, αλλά σίγουρα υπάρχουν πολύ περισσότερες λύσεις, από αυτές που έχουν ειπωθεί στους Έλληνες”.

Όταν τέλος τη ρωτήσαμε πως ο ελληνικός λαός, κουρασμένος έπειτα από χρόνια αντίστασης θα μπορέσει να αντιδράσει δυναμικά, εκείνη απάντησε: «Μια βδομάδα πριν κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει τι θα γινόταν στην Τουρκία κι ότι το κύμα της αντίστασης θα εξαπλωνόταν σε όλον τον κόσμο. Φαντάζομαι ότι οι πολιτικοί σας παρακολουθούν από κοντά τα γεγονότα. Κανένας δεν ξέρει τι είναι αυτό που θα αλλάξει τη ροή του κύματος και θα προκαλέσει τσουνάμι. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να προετοιμαστούμε για το επόμενο κύμα, να μην το αφήσουμε απλώς να περάσει από πάνω μας. Στην Ελλάδα πρέπει να χρησιμοποιήσετε αυτές τις δύσκολες στιγμές που περνάτε ως αφορμή για μια πραγματική μεταμόρφωση. Όταν έρθει το επόμενο κύμα, τα κινήματα πρέπει να είναι έτοιμα και να το περιμένουν με πραγματικές εναλλακτικές για μια άλλη οικονομία, για ένα διαφορετικό είδος εξουσίας. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι ένα ‘Αντί-δογμα Σοκ’, ένα Σοκ του Λαού».

Σημείωση: Το άρθρο πρωτοδημοσιεύτηκε στο σέρβικο ειδησιογραφικό περιοδικό VREME τον Ιούνιο του 2013.

ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΠΡΕΣΒΕΙΑ

ΑΠΟ ΤΙΣ 10.00 πμ 15/12/2014 μέχρι 10.00 πμ 18/12/2014

«Καλύτερα να αγωνίζεσαι μάταια  παρά να ζεις μάταια»

Μπέρτολτ Μπρεχτ

 

ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΜΑΣΤΕ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ

ΚΑΙ ΤΗ ΜΗ ΠΛΗΡΩΜΗ ΤΟΥ ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΟΥ «ΔΑΝΕΙΟΥ» ΠΟΥ ΠΗΡΕ Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟ 1942

 

Ποτέ άλλοτε ίσως η ρήση του John Adams, δεύτερου Προέδρου των ΗΠΑ,  «Μια χώρα μπορείς να την κατακτήσεις ή με το σπαθί ή με το χρέος» δεν δικαιώθηκε τόσο ηχηρά όσο στην περίπτωση της Ελλάδος.

Ό,τι δεν κατάφεραν οι Γερμανοί με τους δυο μεγάλους πολέμους και τα Pantzer τους, προσπαθούν να το επιτύχουν τώρα με το επονείδιστο χρέος που μας επέβαλαν.

Τα εδώ γιουσουφάκια τους και μίσθαρνα όργανα, με εντολές και επιταγές των αφεντικών τους, φόρτωσαν στις πλάτες των Ελλήνων ένα δυσβάσταχτο φορτίο, και αυτό εξ αιτίας  των μιζών, της μεγαλομανίας τους και της εξάρτησής τους.  Με τα μιζαδόρικα και άχρηστα εξοπλιστικά προγράμματά τους, τους ολυμπιακούς αγώνες και τα πανάκριβα φαραωνικά έργα βιτρίνας (Μέγαρα Μουσικής, γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου, Αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος» κλπ) χρεωκόπησαν τη χώρα και αυτοκτονούν το λαό της.

Το «Κίνημα της Αξιοπρέπειας» δημιουργήθηκε από Έλληνες και ξένους φίλους της Ελλάδος για να πληροφορήσει τη διεθνή κοινή γνώμη ότι η Γερμανία αυθαίρετα και με νταηλίκι δεν αποπληρώνει το «δάνειό» της που με εξαναγκασμό πήρε από την Ελλάδα το 1942.

Η Ελλάδα, από το 1822 μέχρι και σήμερα, «δανείζεται» και, έστω και με δυσκολία, ασθμαίνοντας, αγκομαχώντας και με τη γλώσσα έξω απ’ το στόμα, εκπληρώνει τις υποχρεώσεις της. Σε όλα αυτά τα σχεδόν 200 χρόνια, μόνο μια φορά, το 1942, εξαναγκάστηκε να «δανείσει» στη Γερμανία, κι αυτό την ώρα και τη στιγμή που ο λαός της πέθαινε στους δρόμους από ασιτία (15.000 νεκροί στα πεδία των μαχών την περίοδο 1940-41 και 258.000 νεκροί από πείνα την περίοδο 1941-42).

Οι νεοκοτσαμπάσηδες, που παριστάνουν ότι κυβερνούν τη σημερινή Ελλάδα, παίζουν ακριβώς τον ίδιο ρόλο και έχουν την ίδια λειτουργία με εκείνη των κοτσαμπάσηδων επί τουρκοκρατίας. Είναι, δηλαδή, ο σύγχρονος φοροεισπρακτικός μηχανισμός των δανειστών-δυναστών του Ελληνικού λαού.

Όποιος διαβάσει το βιβλίο του John Perkins «Η εξομολόγηση ενός οικονομικού δολοφόνου» – το συνιστώ θερμά και ανεπιφύλακτα – ή δει τη συνέντευξή του στον Στέλιο Κούλογλου, στο διαδίκτυο, μπορεί να καταλάβει το έγκλημα που διαπράχτηκε και στη χώρα μας. Παραθέτω δυο γεγονότα όπως τα έζησα ο ίδιος πριν 26 και 20 χρόνια αντιστοίχως.

Στις 22 Φεβρουαρίου του 1988, επιστρέφοντας στην Αθήνα μαζί με τον τότε υπουργό Εθνικής Οικονομίας, Παναγιώτη Ρουμελιώτη, από τα Γιάννενα όπου γιορτάστηκαν τα 75 χρόνια της απελευθέρωσής τους, επάνω στο φέρυ-μπόουτ από το Αντίρριο στο Ρίο, ανοίξαμε κουβέντα για την πολυσυζητημένη τότε γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου που το κόστος της υπολογιζόταν στα 350 περίπου δις δραχμές.

–          Σε πόσα χρόνια θα γίνει η απόσβεση των χρημάτων, κύριε υπουργέ;

–          Τι; Είσαι αντίθετος με την κατασκευή της γέφυρας;

–          Και βέβαια, απάντησα.

–          Μα ταλαιπωρούνται οι κάτοικοι της δυτικής Ελλάδος.

–          Σέβομαι την ταλαιπωρία τους αλλά προέχει η ασφάλειά τους. Πρώτα πρέπει να γίνει ο δρόμος Ιωάννινα-Αντίρριο ή ο δρόμος Ρίο-Κόρινθος, που αποτελούν τις μεγαλύτερες καρμανιόλες της Ευρώπης και εάν και όταν περισσέψουν χρήματα να γίνει και η γέφυρα. Τι προϊόντα θα μεταφέρονται από αυτήν τη γέφυρα κύριε υπουργέ; Τα πορτοκάλια της Άρτας ή τα καπνά του Αγρινίου; Η Σουηδία μεταφέρει τον τεράστιο όγκο των βιομηχανικών της προϊόντων και της ξυλείας της με παρόμοια φέρυ-μπόουτ σαν αυτό που βρισκόμαστε τώρα.

–          Σοβαρά; Μου απάντησε έκπληκτος. Αυτό θα το χρησιμοποιήσω ως παράδειγμα.  Και σκύβοντας πάνω από το κεφάλι μου, μου είπε σχεδόν ψιθυριστά : Ξέρεις τι πιέσεις δέχομαι γι’ αυτήν τη γέφυρα;

 

Η συζήτηση σταμάτησε εκεί. Τότε νόμιζα ότι η γέφυρα θα χτιζόταν με ίδιους εθνικούς πόρους και ότι οι πιέσεις προέρχονταν από τους Έλληνες μεγαλοεργολάβους. Πολύ αργότερα έμαθα ότι αυτοί που πίεζαν για την κατασκευη ήταν οι Γάλλοι που τελικά πήραν το έργο και πληρώθηκαν με κρατικά ομόλογα, δηλαδή με δανεικά.

Το 1994, συνάντησα στη Βοστώνη τον Έλληνα καθηγητή του ΜΙΤ και σύμβουλο σε μια σειρά διεθνών αεροδρομίων, κύριο Αμαντέο Οντόνι, που γνώριζα από την Ελλάδα. Έχω στο αρχείο μου δυο επιστολές του, μια προς τον κ. Σημίτη, πριν γίνει πρωθυπουργός και μια προς τον κ. Πάγκαλο, με την ιδιότητα του υπουργού Μεταφορών (και οι δυο μεγάλες μορφές του σοσιαλισμού). Και στις δυο επιστολές ο κ. Οντόνι δηλώνει τις αντιρρήσεις του στην κατασκευή του αεροδρομίου των Σπάτων. Πρότεινε δε τον εκσυγχρονισμό του αεροδρομίου του Ελληνικού με απείρως λιγότερα χρήματα και που θα ήταν σε θέση να εξυπηρετεί τις ανάγκες της χώρας για πενήντα τουλάχιστον χρόνια. Αναφέρει και ως παράδειγμα την επέκταση του αεροδρομίου Saint Luis στο Kansas city. Τελικά έγινε το «Ελευθέριος Βενιζέλος», προφανώς λόγω των μεγάλων πιέσεων της Γερμανίας και των μεγάλων μιζών.

 

Έτσι τα μέλη του «Κινήματος της Αξιοπρέπειας», στη συνέχεια των απεργιών πείνας που πραγματοποίησαν μπροστά στο Σουηδικό Κοινοβούλιο (2-6 Μαΐου 2014) και στις Βρυξέλλες μπροστά στο Ευρωκοινοβούλιο (15-18 Ιουλίου 2014), θα πραγματοποιήσουν τριήμερη απεργία πείνας μπροστά στη Γερμανική Πρεσβεία στην Αθήνα από τη Δευτέρα στις 10.00 πμ, 15/12/14 μέχρι την Πέμπτη 10.00 πμ, 18/12/14. Ζητώντας εδώ και τώρα να αρχίσει η αποπληρωμή του κατοχικού «δανείου » καθώς επίσης και η άμεση επιστροφή της κλαπείσης πολιτιστικής μας κληρονομιάς.

Οι Γερμανοί κατά τη διάρκεια της κατοχής έκλεψαν πάνω από 1.000.000 βιβλία, χιλιάδες απ’ αυτά χειρόγραφα, ανεκτίμητης αξίας, από βιβλιοθήκες και μοναστήρια. Από τη βιβλιοθήκη της Κέρκυρας έκλεψαν 70.000 περίπου βιβλία, από τη βιβλιοθήκη Μηλεών του Πηλίου, 10.000 βιβλία, τα μοναστήρια δε των Μετεώρων τα ξεγύμνωσαν τελείως. Για περισσότερες πληροφορίες δείτε στο διαδίκτυο την άκρως ενδιαφέρουσα συνέντευξη του καθηγητή, Π. Τσακπουνίδη που έδωσε στον εξαίρετο δημοσιογράφο, συγγραφέα και ερευνητή κ. Γ. Λεκάκη.

Επίσης ζητούμε να επιστραφούν αμέσως τα 11.000 αρχαία αντικείμενα (αγάλματα, αγαλματίδια, αμφορείς, βάζα, νομίσματα κλπ) που οι Γερμανοί, χωρίς αιδώ, χωρίς ντροπή και με περισσή αναισχυντία, πωλούν σε οίκους δημοπρασιών.

Πρωτεργάτες της διαμαρτυρίας αυτής είναι τρεις παλιοί φίλοι και συνοδοιπόροι από τα χρόνια της δικτατορίας:

Νίκος Καρακίτσος, ετών 78, μια ευγενική και εμβληματική φυσιογνωμία του αντιδικτατορικού αγώνα στη Σουηδία, που κατοικεί εδώ και εξήντα χρόνια στη Στοκχόλμη.

Δημήτρης Βασιλειάδης, ετών 75, ιδρυτικό και δραστήριο μέλος της αντιδικτατορικής επιτροπής στη Σουηδία και πρώην νομάρχης Πιερίας (1987-‘89).

Λευτέρης Κωνσταντινίδης ετών 75, μέλος του ΠΑΚ Σουηδίας, ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ Σκανδιναβίας, ιδρυτικό μέλος και πρώην Πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων επιστημόνων Σουηδίας και πρώην βουλευτής του ΠΑΣΟΚ (1990-‘96).

“Οι Έλληνες δεν είναι κλέφτες, κλέφτες είναι το ΔΝΤ, η Deutsche Bank και η ΕΚΤ!”

Και τα διεφθαρμένα τσιράκια τους στην Αθήνα…

Του Λευτέρη Κωνσταντινίδη

«Ανάγκη ζωής ο πόθος για αξιοπρέπεια, αυτοεκτίμηση, αυτοσεβασμό…. Σύστημα τιμωρός των λίγων ρομαντικών που ελπίζουν ακόμη στο θαύμα της εξέγερσης των πολλών και αδικημένων…»
Ερρίκος Ίψεν (Ο εχθρός του λαού)

 

Όταν το πρωί της Παρασκευής 6 Μαΐου 2014, στις 10:01 τελειώναμε την τριήμερη Απεργία Πείνας μπροστά από το Σουηδικό Κοινοβούλιο μαζί με τον Νίκο Καρακίτσο, δώσαμε την υπόσχεση ότι θα συναντηθούμε στις Βρυξέλλες για νέα διαμαρτυρία μπροστά από το Ευρωκοινοβούλιο.
Ο Νίκος Καρακίτσος είναι μια ευγενική και εμβληματική μορφή του αντιδικτατορικού αγώνα στη Σουηδία, που όλη η διαδρομή της ζωής του είναι μια συνεχής προσφορά και αγώνας για την Ελλάδα.
Έτσι, αργά τη νύχτα, Τρίτη προς Τετάρτη της 16ης Ιουλίου συναντηθήκαμε σε ένα «καφέ» της περίφημης πλατείας La Grande Place των Βρυξελλών. Συζητούσαμε μέχρι το πρωί καταστρώνοντας τις ενέργειές μας για την επόμενη ημέρα.

Το πρωί της Τετάρτης, γύρω στις 9, πήραμε ένα ταξί που μας μετέφερε στο Ευρωκοινοβούλιο. Εντοπίσαμε το κατάλληλο σημείο στον προαύλιο χώρο του και αρχίσαμε να στήνουμε τα πλακάτ μας. Δεν προλάβαμε να κάνουμε πολλά πράγματα και κατέφτασαν άντρες της ασφάλειας. Δεν μας επέτρεπαν να πραγματοποιήσουμε τη διαμαρτυρία μας εντός του χώρου του Κοινοβουλίου. Ο υπεύθυνος ασφάλειας μας υπέδειξε μια μικρή πλατειούλα έξω από το προαύλιο, όπου γίνονταν όλες οι συγκεντρώσεις και διαμαρτυρίες.
Δεν μας ενδιαφέρει ο κόσμος αλλά οι Ευρωβουλευτές. Σ’ αυτούς απευθυνόμαστε, είπα.
Κι εκεί θα σας δουν οι Ευρωβουλευτές, απάντησε.
Έτσι μεταφερθήκαμε στην πλατειούλα όπου και στήσαμε τα πλακάτ μας.

Σχεδιάζαμε να μείνουμε εκεί μέχρι τις 19:00 της Παρασκευής, 18 του μηνός. Από τις πρώτες επισκέψεις που είχαμε ήταν ενός Ιταλού, του Μάριου και ενός Πορτογάλου που είχαν έρθει στις Βρυξέλλες για μια συγκέντρωση εναντίον της παγκοσμιοποίησης, που θα λάμβανε χώρα στην πλατεία Schumann μπροστά από το κτίριο της Commission. Μας προσκάλεσαν και μας είπαν πως θα ήταν ιδιαίτερη τιμή γι’ αυτούς να συμμετάσχουμε και εμείς με τα συνθήματά μας.
Μετά από δύο περίπου ώρες εμφανίστηκαν δύο αστυνομικοί που σε λίγο έγιναν τέσσερις και λίγο μετά έξι. Μας ζητούσαν να φύγουμε αμέσως μιας και δεν είχαμε άδεια. Η πίεσή τους να απομακρυνθούμε ήταν έντονη, όμως και η δική μας άρνηση ήταν σθεναρή.
Είναι ο νόμος, μας είπε ο επικεφαλής
Ναι, εσείς υπερασπίζεστε μια παράγραφο ενός νόμου, ενώ εμείς υπερασπιζόμαστε την τιμή και την αξιοπρέπεια ενός λαού που λοιδορείται, που υβρίζεται, που πεινά, που κρυώνει, που αυτοκτονεί,
και στο μυαλό μου ήρθε ένας από τους καλύτερούς μου φίλους που μόλις δυο μέρες πριν έκανε απόπειρα αυτοκτονίας. Τα μάτια μου βούρκωσαν και χωρίς να το καταλάβω τα δάκρυά μου άρχισαν να τρέχουν σαν ποτάμι κάνοντας μούσκεμα το πουκάμισό μου.
Δεν φεύγουμε, κάντε ό,τι νομίζετε, συλλάβετέ μας, είπα αποφασιστικά και πρότεινα τα χέρια μου σταυρωμένα.
Μας κοιτούσαν έκπληκτοι και αμήχανοι μην ξέροντας τι να κάνουν. Η επικοινωνία τους με την υπηρεσία τους και τους ανωτέρους τους ήταν διαρκής. Μας πρότειναν να φύγουμε στις 19:00 το ίδιο βράδυ.
Όχι, απάντησα, κάναμε ολόκληρο ταξίδι. Ο ένας ήρθε από τη Στοκχόλμη και ο άλλος από τη Θεσσαλονίκη και θα φύγουμε την Παρασκευή στις 19:00.
Νέες διαβουλεύσεις, νέες πιέσεις και συζητήσεις. Θυμήθηκα τότε τον Μάριο και την πρόσκλησή του και αντιπρότεινα να φύγουμε την επομένη, την Πέμπτη στις 19:00. Και νέες συζητήσεις με τους ανωτέρους τους στα γουόκι-τόκι. Τελικά συμφώνησαν με την πρότασή μας. Θα φεύγαμε την επομένη στις 19.00.

Όμως η περιπέτειά μας δεν τελείωσε εκεί. Μετά από δυο περίπου ώρες, επιστρέφοντας από το mini market με δυο νερά, είδα τον Νίκο να μιλά με δυο κυρίους.
Εσύ είσαι ο δεύτερος; με ρώτησε ο ψηλός. Να τα μαζέψετε και να φύγετε αμέσως,
είπε.
Μα πριν από λίγο κάναμε συμφωνία με τους συναδέλφους σας ότι θα φύγουμε αύριο στις επτά.
Δεν ισχύει καμία συμφωνία, αυτή είναι η καινούργια απόφαση και ισχύει αυτή και μόνον αυτή, είπε με έντονο και επιτακτικό τρόπο.
Του απάντησα το ίδιο αποφασιστικά
Εμείς δεν φεύγουμε και εσείς μπορείτε να κάνετε ό,τι θέλετε και κάθησα κάτω στο έδαφος.
Νέες συζητήσεις στα γουόκι-τόκι, νέα αναμονή, αλλά καμία αγωνία από μεριάς μας. Τους αφήσαμε να μιλούν με τους δικούς τους, αδιάφοροι και έτοιμοι για ό,τι ήθελε ακολουθήσει. Μετά από ώρα, όταν τους αναζήτησα, με το βλέμμα μου, ήταν άφαντοι.

Στις 19:01 της Πέμπτης τελειώσαμε τη διαμαρτυρία μας. Την Παρασκευή στις 3 το μεσημέρι βρισκόμουν στην πλατεία Schumann, μπροστά από το κτίριο της Commission, για τη συγκέντρωση κατά της παγκοσμιοποίησης, ενώ ο Νίκος ήταν καθ’ οδόν προς το διεθνές αεροδρόμιο των Βρυξελλών για να επιστρέψει στη Στοκχόλμη. Εγώ θα έφευγα για την Ελλάδα την επομένη.

Η συγκέντρωση έγινε στην ώρα της και ο ομιλητής, ο Βέλγος Raf Bereby ήταν ένας φλογερός και δεινός ρήτορας. Από τα έξι πλακάτ που είχαμε στη διαμαρτυρία διάλεξα να σηκώσω αυτό που έλεγε στα Αγγλικά :

Οι Έλληνες δεν είναι ούτε κλέφτες ούτε τεμπέληδες
Κλέφτες είναι
το IMF
η Deutsche Bank
η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα
Και τα διεφθαρμένα τσιράκια τους στην Αθήνα

Όταν τέλειωσε την ομιλία του ο Raf Bereby με πλησίασε και μου ζήτησε κατ’ επανάληψιν συγγνώμη για τη μη αλληλεγγύη που δείχνει ο Βελγικός λαός στους Έλληνες.
Είμαι θυμωμένος πολύ με τους συμπατριώτες μου. Μιλάμε πολύ για αλληλεγγύη αλλά κάνουμε ακριβώς το αντίθετο. Όχι μόνον οι Βέλγοι, αλλά και οι άλλοι λαοί της Ευρώπης γύρισαν την πλάτη τους στον Ελληνικό λαό και αυτό το έκαναν από φόβο. Το σύστημα με τον τρόπο του τρομοκράτησε τους λαούς της Ευρώπης λέγοντάς τους «καθήστε καλά» «να είστε φρόνιμα παιδιά, γιατί θα πάθετε τα ίδια με αυτά που υφίστανται οι Έλληνες». Οι Βέλγοι, αλλά και οι άλλοι λαοί της Ευρώπης, κατατρομοκρατημένοι, λούφαξαν, αλλά δεν ξέρουν ότι έρχεται και η σειρά τους. Σας ζητώ και πάλι συγγνώμη.

Στη συνέχεια, ζήτησε να φωτογραφηθεί μαζί μου και, το εκπληκτικότερο, ζήτησε να αγοράσει το πανώ μου. Τον ρώτησα γιατί το ήθελε και μου απάντησε ότι τις επόμενες εβδομάδες ετοιμάζουν μια παρόμοια εκδήλωση εναντίον της παγκοσμιοποίησης στο Βερολίνο. Προσφέρθηκα φυσικά να του το δώσω χωρίς λεφτά. Αυτός έβγαλε ένα εικοσάευρο και ύστερα από πολλή επιμονή το έβαλε στην τσέπη του πουκάμισού μου.
Σε παρακαλώ, δέξου το σαν μια μικρή συνεισφορά στον αγώνα σας.
Κάμφθηκα τελικά και το δέχτηκα, έτσι για να έχω να λέω ότι και οι Βέλγοι συμπαρίστανται στον αγώνα μας για την αξιοπρέπεια των Ελλήνων.

Η παραπάνω αφήγηση και περιγραφή των γεγονότων, έστω και εν περιλήψει, δεν αποτελεί ένδειξη έπαρσης ή αλαζονείας, αλλά όταν έχεις γαλουχηθεί έτσι και έχεις προγραμματίσει και προετοιμάσει τον εαυτό σου για κάθε ταλαιπωρία ή θυσία, όταν έχεις στόχους και πιστεύεις στο δίκαιο του λαού σου, τότε μπορείς να συζητάς, να ελίσσεσαι και να διαπραγματεύεσαι και με τους πιο επίμονους, σκληρούς και ισχυρούς αντιπάλους σου.

«Σκλάβος είναι αυτός που περιμένει να έρθει κάποιος να τον ελευθερώσει.»
Έζρα Πάουντ

O Λευτέρης Κωνσταντινίδης είναι ορθοδοντικός και πρώην Βουλευτής του Ελληνικού Κοινοβουλίου.

O Λευτέρης Κωνσταντινίδης κατά την τριήμερη Απεργία Πείνας (3-6 Μαίου 2014) μπροστά από το Σουηδικό Κοινοβούλιο με κύριο αίτημα να σταματήσει η άδικη συκοφάντηση του ελληνικού λαού εκ μέρους μερίδας των Σουηδικών ΜΜΕ και πολιτικών κομμάτων της Δεξιάς.